मी सुनीता. माझे वय आता चाळीस वर्षे आहे. चाळीस वय जरी झाले असले तरी माझी खाज काही कमी झालेली नाही. मुळातच असलेला माझा खाजूक स्वभाव माझ्या वया बरोबर अधिकच वाढत गेला. आज हि मला रोजच कामसुख लागते आणि ते जर नाही मिळाले तर मी सैरभैर होऊन जाते. संभोगासाठी मी अक्षरशः काहीही करायला तयार असते आणि आजही मी तशीच असल्याचा मला अभिमानच आहे.
मी तेव्हा शाळा आणि कॉलेज संपवून पुढे काय करायचे या विचारात होतो. तेव्हा मला असे लक्षात आले कि मी ज्या गावात राहतो तिथे काही होणार नाहीये माझे. याचे मुख्य कारण म्हणजे तिथे फार काही सुख सुविधा तर नव्हत्याच पण गाव देखील छोटे असल्याने तिथे म्हणावी तितकी डेव्हलपमेंट नव्हती. एक देखील मोठी कंपनी तिथे नसल्याने माझे करियर तिथे काही चांगले होईल असे मला वाटत नव्हते.
रघ्या माझा शाळेतील मित्र होता. लहानपानापासून आम्ही एकत्र असल्याने आमच्यात चांगले संबंध होते. पण पुढे कॉलेज ला मात्र आमच्या साईड वेग वेगळ्या झाल्याने आमची फारकत झाली. नाईलाज होता ना. करणार काय.